Мөндөө

Мөн дөө
Яг л мөн дөө
Боддог
Бодол болгоных нь хойморт
Хэн бүтэн завилдгийг нь
Эс мэддэг ч гэлээ би
Нар, хурын шивнээ
Нам гүмийн зөөлхөн хонгор аялгуу
Сэтгэлээс нь үргэлж сонсогддог
Тэр бүсгүйн
Дууг нь эс андана
Уруулан завсраар нь
Удвал цэцгийн дэлбээ шиг яв ягаан
Уруулан завсраар нь
Нэг тийм танан цагаан гэгээ
Гялбан цацардгийм
Чимээгүйг сэрээж эгшиг нандин авиа
Чих рүү минь давалгаалан давалгаалан ирдгийм...

Мөн дөө
Яг л мөн дөө
Мөрөөддөг
мөрөөдөл болгоных нь хойморт
Хэн дүүрэн ханхайдгийг нь
Эс мэддэг ч гэлээ би
Халгисан их хайр
Хамаг л амьдралынх нь гэрэл гэгээ, гуниг баяр
Харцнаас нь нэвт уншигддаг
Тэр бүсгүйн
Зүсийг нь эс андана
Хацар дээр нь
Харчуулын нүд гулгаж тэшсэн
Хацар дээр нь
Хэн ч анзаардаггүй нэгэн мэнгэ байдгийм
Хөмсөг сормуусных нь үзүүрт адтай салхи
Хөөцөлдөнхөн тоглож байдгийм...

Мөн дөө
Яг л мөн дөө
Бараагаараа
Буй биеэ дарь эх лугаа гайхуулсан
Байгаагаараа
Бусдын хайрыг гүр соронзон лугаа татсан
Булбарайхан
тэр бүсгүй

"Үгнээс нь
Ааруул амтагдаж
үс гэзэгнээс нь
Агь ганга сэнгэнсэн"
Үзэсгэлэнт
Тэр бүсгүй
МӨН ДӨӨ
ЯГ Л МӨН ДӨӨ.