Сэтгэлийн аяз

ХАЯЛГА:
Тийм ээ, би түүндээ цаглашгүй их хайртай... Бид хоёрын хайр алс холын Фереганы буурал хөндий дунд олоон зуун жилийн тэртээд амьдарч асан хоньчин Коркуд өвгөний ганц охин Гүльжамал, Каракумын элчилгүй их цөлийн алдарт сайн эр Хархончир хоёрынх шиг..., Кончакийн цэнхэр тал нутагт татарын их цэрэг нөмрөн орж ирэхэд салж сандсан Туган хүү, Юлдуз охин хоёрынх шиг л хайр... амьдрал болоогүй... Гэлээ ч бидэн хоёрын бие биеэ санахын их хайранд цэг, таслал гэж үгүй бөлгөө...
/тэмдэглэлийн дэвтрээс/


ЦАЦЛАГА:
Миний амраг
хүний хань болов
Мэн гашуун ч
Хүсэл нь биелэв
Залуу нас бидэн хоёрыг
Соёмбоны загас шиг учруулсан ч
Заяа тавилангийн сүйх тэргээр
Ханьсан дэргүүлэх хувь өгсөнгүй...
Гээд яалтай
Гэрэл сүүдэр лагалдсан орчлонд
Зүс зүсээ
Мартаж чадахгүйн шалтагт
Зүрх зүрхээ шатааж ассан хайраа
Бөхөөж чадахгүйн шалтагт
Хүслийнхээ эрхээр
Хүний үрс уулзав
Мөчөөрхөж болохгүй заяаны
Туулайн хэвтэр шиг зайд
Мөр мөрөө түшиж үдэшжин суув...
Холоо адуу тургилж
дэргэд модод сэрвэлзэн горхи хоржигноод
Орчлон завгүй...
Хонгорхон минь чи бидэн хоёрт
Зүүдлэх, хааяахан уулзах хоёроос өөр
хувь үлдсэнгүй...
Оддын түрүүч суудалдаа тухлан
Шөнийн тэнгэрийн наадам эхлэх нь
Одоо чи минь гэрээдээ харь даа
Хань чинь чамайг хүлээж байгаа...